“De kruimel is / de bladluis wast zijn pootjes / ik frons” hangt in het Amsterdams Centrum voor Fotografie (ACF).

De kruimel is / de bladluis wast zijn pootjes / ik frons
Terwijl de rest van de dingen en de dieren zijn en doen, zit ik te denken. Te denken dat ik moet. Te denken dat er belangrijke dingen gedaan moeten worden, en dat, als dat niet gebeurt, de wereld op kleine schaal vergaat. Daarnaast moet ik genieten, dat zeggen de vrouwentijdschriften, dat zegt de psycholoog, dat zeg ik zelf misschien ook wel.

1. Ik moet mailen naar Stephan en Wim. Ik moet Mariette wat van me laten horen. Ik moet stofzuigen.
2. Ik moet meer genieten. Ik moet lekker niks moeten. Ik mag niet meer ‘moeten’ zeggen.

De balans. Tussen discipline en spontaniteit. Daar hebben we het moeilijk mee. Ik en de anderen.

Het verschuiven van die balans, steeds weer. De strengheid waarmee je jezelf toespreekt, de vergiffenis waarmee je jezelf omhult. De overtuiging waarmee je dan de discipline vooropstelt, dan de spontaniteit. Steeds weer.

irene-cecile-acf-kruimel-bladluis-1
  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • LinkedIn

irene-cecile-acf-kruimel-bladluis-2
  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • LinkedIn

irene-cecile-acf-kruimel-bladluis-4
  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • LinkedIn

irene-cecile-acf-kruimel-bladluis-5
  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • LinkedIn

(foto’s opening: Eugène Verwiel)

Pin It on Pinterest

Share This